πανθηής

-ές, Α

αυτός που τόν βλέπουν όλοι, ορατός από όλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + -θηής (< θηέομαι, ιων. τ. του θεῶμαι «βλέπω», πρβλ. θηη-τός θηη-τήρ, απρμφ. αορ. θηή-σασθαι)].